ضحاك مار به دوش

اولين باروقتي كودك بودم داستان ضحاك مار به دوش را شنيدم .
انساني كه شانه هايش را شيطان بوسيده بود و بر جاي آن بوسه ها ،
مارهايي روييده بود . و ضحاك براي تغذيه مارهاي روي شانه اش
نياز به مغز سر جوانان داشت .
در همان زمان سخت تحت تاثير قرار گرفتم و درذهن خود
داثم ضحاك را تصور مي كردم .
اما اگر بخواهم حثبقت را بگويم تا همين چند ماه اخير معناي حقيقي و
راستين اين داستان را درنيافته بودم و اينقدر ملموس درك نكرده بودم .
در دوراني زندگي مي كنم كه انساني ضحاك گونه براي حفظ موقعيت خود
نياز به ريختن خون جوانان پيدا كرد .
براي چند صباحيي بيشتر ماندن در قدرت دستان خود را به خون جوانان پاك ،
آلوده ساخت و به مارهاي قدرت خود خون داد تا بتوانند دوام آورند .
گاهي فكر ميكنم فردوسي چه انسان بزرگي بوده كه چنين تمثيل شگفتي را
در بيش از هزار سال پيش براي نسل هاي بعد از خود ساخت و چه زيبا
ضحاك هاي زمان را رسوا ساخت .