عزا داریم

محرم باز هم آمد . با همه مظاهرش . ۱۱ ماه و ۲۰ روز سال خبری از حسین و محرم نیستو بعد ناگهان می آید .متاسفانه جامعه ما شدیداْ بر بعد عاطفی ، احساسی حماسه عاشورا تاکید میکند نه بر جنبه های فکری و عقلی آن . ما فقط می گوییم حسین را کشتند ، اما چرا و برای چهسوالاتی هستند که در حوزه فکر و تحلیل ما قرار نمی گیرد .آئین عاشورا در کشور ما هر روز راه افراطی تری نسبت به سال قبل از خود در پیش می گیردو هربه روز ظواهر و ظاهرسازی های دروغین می پردازد . هر سال نمادها و نمایشات تازه ایبه این آئین به اصطلاح عزاداری اضافه میشود . از نحوه زنجیر زنی و سینه زنی تا پرداختن به ظاهر ماشین و نصب پارچه و پرچم بر روی کاپوت و ... . اما ...عزاداران چرا در مساجد گرد نمی آیند . دنبال تاسیس هیئت هستند ؟ چرا این همه سروصدا و راه بندان ایجاد می کنند ؟چرا هر جا که غذا یا شربت پخش می کنند روی زمین پر از آشغال ظروف یکبار مصرف میشود ؟چرا عزاداران امام حسین تمام حقوق اجتماعی از قبیل بستن خیابانها ، عبور از خیابانهای ورود ممنوع و ... برای خود قائل هستند ؟چرا عزاداری آنان باعث عذاب سایرین میشود ؟و دهها چرای دیگر بی پاسخ . در کمال تاسف در تمام این حرکات و نمایشات خیابانی عزاداری آنچه کاملاْ مشهود است نقش بی بدیل و انکار حکومت و رضایت و تشویق حکومتیان به اینگونه بودن و اجرای اینچنینی این آئین است .قدرت مداران و داعیه داران حکومت علی و پیروی حسین پوسته محرم و قیام عاشورا را نشان می دهند و تبلیغ میکنند و مایل نیستند ما عمق قیام امام حسین را که همانا دمیدن روح حریت و آزادگی در امت بود را به بحث و تفکر بنشینیم . و این پوسته استتاری ایست برای تحمیق ملتها .